نوراللهی و رسن؛ کاش 90 دقیقه ای بودند - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران ، امیر اسدی، تحلیل قوای بدنی یا چند اشتباه فردی. نامش را هر چه بگذاریم، نمی توانیم بازی زیبای پرسپولیس در نیمه اول و حتی برخی دقایق نیمه دوم را نادیده بگیریم. پرسپولیس جز 12 دقیقه از بازی - 58 تا 70 - که 2 گل دریافت کرد، برنامه ای را اجرا کرد که می شد با آن به تساوی بدون گل رسید و یا حتی به برتری در استادیوم کاشیما ساکر.

درباره دلایل شکست پرسپولیس، می توان به چند نکته اشاره نمود. نکاتی که پشت شکست 2 بر صفر و ناامیدنماینده تیم برانکو پنهان ماند. برنامه ایوانکوویچ برای موفقیت در ژاپن، پرس بازیکنان کلیدی حریف بود. آن هایی که قرار بود کاشیما آنتلرز را به قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا برسانند. نمونه اش لئو سیلوا که یک حرکت را بارها در نیمه اول آزمایش کرد اما هرگز از انجام آن ناامید و مأیوس نشد.

سیلوا در نیمه اول، بازیکن تیغ داری نبود. درست مانند سرجینیو که قبل از شروع بازی، درباره اش می گفتند ستاره ویژه کاشیما است و عامل صعود این تیم به فینال. سیلوا که هافبک دفاعی کاشیما بود، بارها توپ را برای بازیکنان هم تیمی فرستاد، نفوذ کرد تا با آن ها یک و دو کند اما هر بار، بازیکنان پرسپولیس دست او را خواندند و اجازه ندادند توپ دوم نصیبش گردد. اتفاقی که در نیمه اول باعث شد تا از خودمان این سوال را بپرسیم:این بود لئو سیلوا که می گفتند فلان است و بهمان؟

سیلوا در نیمه اول، اسیر پرس بازیکنانی چون بشار رسن، کمال کامیابی نیا و البته احمد نوراللهی شد. به این برزیلی، مجوز ورود را حتی به پشت محوطه جریمه ندادند، همان هایی که در نیمه دوم بدن های شان تحلیل رفت. نوراللهی با آسیب دیدگی چهار سر به ژاپن رفت، درمان نصف و نیمه شد و در ترکیب ثابت پرسپولیس نهاده شد. کامیابی نیا نیز چند هفته قبل با مصدومیت کتف روبرو شد و البته بشار رسن که در این یک ماه اخیر، در چندین بازی ملی و باشگاهی به میدان رفت و البته مادرش را نیز از دست داد.

همه این ها را بگذارید در کنار مسافتی که پرسپولیس برای حضور در ژاپن پیمود و البته فشاری که کاشیما و طرفدارانش در نیمه دوم وارد کردند. تازه یک نیمه پرس و دوندگی طاقت فرسا را هم باید به این ها افزود تا به پاسخی قانع نماینده رسید. پرسپولیس وقتی گل خورد که توان بازیکنان کلیدی خط میانی اش تحلیل رفت. احمد نوراللهی نه نای دویدن داشت و نه پای دویدن. رسن بریده بود و حتی در استپ توپ هم ناتوان. کمال هم آنقدر جنگیده بود که در ارسال پاس 2 متری هم اشتباه می کرد.

دوباره برسیم به لئو سیلوا و نقش این بازیکن برزیلی در پیروزی کاشیما آنتلرز. او چطور از یک بازیکن بیکار در نیمه اول، به ستاره کاشیما در نیمه دوم تبدیل شد؟ سیلوا آنقدر یک برنامه را آزمایش کرد که انتها به نتیجه رسید. امید او هرگز به یأس تبدیل نشد. رفت و رفت تا به گل رسید. چون می دانست هر آن و هر لحظه این امکان وجود دارد که بازیکنان پرسپولیس، از نظر بدنی افت نمایند و البته اشتباه فردی انجام بدهند. کاشیما با این برنامه، به گل اول رسید و سپس از به هم ریختگی بازیکنان پرسپولیس، ضربه دوم را زد.

پرسپولیس 12 دقیقه تیم نبود و دلیل اصلی آن هم خستگی بود. شاید اگر یک نوراللهی آماده و یک بشار رسن 90 دقیقه ای در پرسپولیس حضور داشتند، این تیم حتی می توانست کاشیما ساکر را فتح کند و در بازی رفت فینال به پیروزی برسد. یک پیروزی مهم که خیال برانکو و طرفداران را در بازی برگشت آسوده می کرد.

برای پرسپولیس، نه چیزی تمام شده و نه اتفاق عجیبی اتفاق افتاده. پیش بینی شکست در کاشیما، پیش بینی عجیبی نبود اما حالا با ریکاوری و بازیابی یک هفته ای، می توان به 90 دقیقه دوم دل بست. یک بازی مهم و سرنوشت ساز در تهران. این بار به بازیکنانی 90 دقیقه ای احتیاج است. آن هایی که بتوانند مهمترین بازی عمرشان را با موفقیت سپری نمایند و در تهران از هر نظر آماده نبرد با تیمی باشند که فقط 12 دقیقه از آن ها سرتر بود و در همین مدت کوتاه، 2 گل مهم به ثمر رساند.

12

dorezamin: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور لحظه آخری، تور ارزان، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه